Wandelen

Sinds een paar weken ga ik bijna iedere dag uit wandelen. Soms is ze zo vroeg dat ze me met een wortel wakker maakt en ik het halster al om heb voor ik er erg in heb. Ik kan over de ijzeren watergoot stappen en dan 'rond' doen. Dat is een rondje draaien aan het koord zodat ze het schrikdraad weer vast kan maken, anders blijft dat knetteren op de grond en dat vindt niemand een prettig geluid. Ze laat me dan eerst iedereen goedemorgen zeggen door naar het huis te lopen. De hond gaat dan heel wild rondjes rennen en soms blaffen, want die meid gaat altijd mee. Soms hebben de kippen hun ochtendgranen al op en dan pest ik de haan door hem steeds een stapje weg te jagen. Maar meestal kan ik niet wachten tot we het bochtje om het hek langs zijn, op naar een nieuw avontuur. Elke keer nemen we een andere route. Elke wandeling is er wel wat nieuws.
Ik weet bijvoorbeeld exact waar ik de vorige keer heb mogen grazen. Ze laat nu ook het touw los en gaat doodleuk in het gras koffie drinken. Dan ga ik regelmatig op dat touw staan, want ik kan nog niet zo goed inschatten hoe ik met de hoeven dat touw moet ontwijken. Vindt ze blijkbaar sneu of zo, want ze doet het touw ook wel eens van het halster af.
Ik vreet me zo snel mogelijk vol voor ik weer verder moet. Thuis is er minder gras en het is bij de buren nou eenmaal groener.En als ze me even niet in de gaten houdt, loop ik na iedere hap een stukje verder. Dan staat ze op, doet die zak weer op haar rug en probeert me weer aan te knopen. Niet dus, want ik loop dan voor haar uit. Lachen hoor, want dan moet ze rennen.
Ik ben al twee keer naar het dorp geweest waar ik steeds andere mensen zie die zeggen me mooi te vinden. Ze aaien me ook, dat is best fijn. En vandaag zag ik overal koeienpoep. Van Claudette I tot en met Claudette VII, gek luchtje en de hond ging er in rollen, vies beest.
Vaak gaan we heel ver weg en dan zie ik weer dat steile stuk pad, pffff, zo vermoeiend. Om even te rusten ga ik gewoon stil staan. Soms snapt ze dat en dan rust ze mee uit. Dan duw ik mijn kop tegen haar buik en zucht ik maar eens diep. Om 3 uur te wandelen is best veel en dat ben ik niet gewend. Zeker niet op rotsig terrein, scherp grind en asfalt. Er komen ook vaak auto's langs, maar dat deert me niet. Stomme herriedingen.
Meestal word ik ontzettend gepest door dazen en horzels. Die op mijn kop moet ik dan weg wrijven langs mijn voorpoot. Dan kan ik niet gewoon lopen en genieten, dus om de haverklap moet ik inhouden om die beesten te verjagen. Dat lukt natuurlijk niet. Nu heeft ze een tube spul gekocht dat ze op mijn kop smeert. Het werkt fantastisch! Dus ik laat dat getutter met die stinktroep gewoon toe, want dan is het heel erg leuk om te wandelen. Naar benee vind ik het leukst, bijna in draf en zij maar mee rennen, zie je het voor je? Hotsklots met die zak op haar rug.
Vaak ben ik moe en ga traag, zeker als ik bergje op moet. Soms krijg ik dan een prikkeltje met een lekker essentwijgje. 'k Kan er niks aan doen, dan kromt mijn rug en hobbel ik zo snel ik kan wel door.
Ze praat veel tegen me, dus ik ken haar stem al heel goed.
Thuis drink ik uit de bak waar de hond dan in gestaan heeft om af te koelen. Die heeft niet van die geniale koelgeneratoren als mijn oren groot zijn, tja, je moet wat als je geen ezel bent. Dan moet ik weer over die goot heen, krijg ik vers water, een wortel en gaat het halster af. Soms nog wat borstelen, maar vaak is dat wanneer ik ga slapen.
Ze kijkt mijn hoeven na, of er geen scherpe steentjes onder zitten. Ze denkt dat ik daarom trager loop, maar dat is gewoon omdat ik dan iets hoor, zie, ruik of voel dat ik niet ken of niet fijn vind. Zoals die stekers die me tot bloedens toe lek prikken. Ik laat haar ze doodslaan of de hond vangt ze weg als ik sta te grazen. Ze zijn best lief voor me. Dus krijg ik tikken met de vlakke hand of er loopt een hond onder me door, ik weet waar het goed voor is; mij.

Wandelen vind ik erg leuk. Tis iedere keer weer een nieuw avontuur, nooit hetzelfde en nooit saai. Soms gaan we 's middags of 's avonds pas wandelen. Dat hangt van het weer af, denk ik. Als we niet gaan wandelen is het soms wel een beetje saai. Maar als ik dan een brul geef, weet ik dat ik mijn zin krijg, gaan we er lekker alsnog van tussen. Vanochtend regende het dat het goot. Dan ben ik blij dat ik die ochtendwortel misloop. Ik heb een hekel aan regen, natte klets. ('k krijg er wel mooie krulletjes van.) Ze maakt het altijd goed met me door iets nieuws te doen of extra lang te wandelen of te borstelen.