donderdag 23 januari 2014

gemis

Ik kan best veel over mijn kant laten gaan, echt. En ik ben ook best flexibel. Maar wat vanochtend goed tot me doordrong, heeft me vandaag flink van slag gemaakt.
Eerst een hele maand zonder Tien. Daar kreeg ik een soort bootcamp-op-maat van de Baas voor terug. En lol ook natuurlijk, want wat kende hij me nou echt? Dus voor het eerst met hem wandelen en hem ook uit proberen natuurlijk. Ok, prima tijd gehad.
Heel blij dat Tien er weer was. Weer die drukte rond die hoge blauwe auto. De vorige keer dat ik drukte rond die auto zag, verdween Tien een hele tijd. Nu dus weer, maar tis de Baas die gaat!
DAS NIE LEUK!!
Heel erg niet leuk. Zwaar Hoevuh jonguh!!

Kijk, ik werd even afgeleid. Mocht achter en onder het huis vrij grazen in plaats van op de openbare piste. Ze komen altijd even kijken en Tien gaf me een mandarijn. Ik heb haar toen gevolgd met mijn ogen. Zodoende wist ik de route, naar de moestuin. De Baas was er die ochtend niet en zij moest me uit de moestuin zien te krijgen. Daar kun je op 4 manieren in en op. Ook steile trapjes zijn voor mij geen enkel probleem. Het gras, de planten, zelfs jonge appelboompjes (een oud gered geënt ras) en vooral dat bamboo. Allemaal lekker en nog door geen hoef betreden. (<---Hij weet niet dat de varkens hem voor zijn geweest.) Dus Tien had er een klus aan om met schrikdraad (zonder schrik, maar dat ga ik niet testen) en ander materiaal al die toegangen te versperren.
Gelukkig laat ze me wel op het onderste terras grazen. Ze heeft haar entjes al vaarwel gezegd. Kan ik tenminste iets van het bamboe snoepen.



Ik gisteren al wat roepen (balken) zo nu en dan. Maar geen Baas en door die regen ook geen wandelingen met Tien. Vanochtend nog geen blauwe auto het terrein op en weer alleen Tien met een wortel. Ok, en een dikke knuffel natuurlijk. (Daarna gaat ze mest scheppen van alle gehoefden, de stal schoonmaken en ons bed opschudden.) Dus dan loopt ze daar met schepje en emmertje en die hond weer irritant voor de hoeven. De varkens zijn wel chill enzo, maar af en toe zou ik ze wat. En omdat ik het echt allemaal niet meer snapte, niet wist naar wie of hoe of wat ik moest luisteren.... Tja
Rennen, in vol galop jagen op die hond, want die was nerveus van m'n gebok geworden. Tien laat me even uitrazen geloof ik. De scherpe steile bocht door onder de es en roeeetttssssj daar ging ik toch finaal op het hoofd man! Genant!
Dus krabbel snel weer overeind. De varkens inmiddels naderbij gekomen, die beesten zijn erg kippig. Dus daar er dan maar 1 van uit pikken om tikkertje mee te spelen. Tot aan het hek bij de goot, en al balkend, dus ze hebben me met die flaporen goed kunnen horen.
Zucht.
Ben een beetje verdrietig en van slag.
Waar is de Baas?? Komt hij snel terug zoals Tien steeds blijft zeggen?
'K vind er niks an zonder hem.

donderdag 16 januari 2014

Familie compleet

Jaaaa, we zijn weer compleet. Een verlaat verslagje van de hereniging.
Dolle boel, ik word weer wakker geknuffeld, we gaan uit wandelen met iedereen die mee wil, 'k word vertroeteld ondanks de vele natte klets.
Ik heb sochtends en savonds een waakkat. Die vangt die ene rat die durft in mijn buurt te komen als ik dommelend sta te knabbelen. Hij zegt in training te zijn voor vogels, jaagt ook speels op de kippen om ze hun plaats te wijzen. Ik noem hem kwiebus. Schopte hem mank in de eerste week dat ik hier was, gewoon hij dacht dat het gelijk wel goed zat, naieveling! Die tweepotigen noemen hem DQ. Tis m'n beste makker, laat me niet schrikken, vangt dus klein snel kruipspul en zit statig in tuxedo op de resten van een bemost stenen muurtje. Er loopt hier een eeuwenoud pad, helaas verloren en vergeten. Ik en de varkens maken het weer een beetje vrij. Soms krijgt kwiebus bezoek van zijn meisje, zwart als kooltjes voor het mijn stofbad wordt. Sooty ruikt naar theebiscuit.
Tien en de baas kregen een boek kado 'Op stap met een ezel'. Ik begrijp dat ik mijn borst nat kan maken, het crowdfund-project internationaal geprolongeerd dient te worden en zij me al zien werken als lastdier. Ach weet je, ik zou niets liever doen, met hen meesjouwen in ons bos, echt als een familie. Ik ben nog veel te jong, duurt nog een jaar of 2, 3 voor ik dragen mag.
Iedere dag is weer een andere dag. Ze lijken zich niks van onze modderzooi aan te trekken. Op kaplaarzen zie ik ze om de paar uur zich moedig zonder hoeven door de brij ploegen. De sluiter van de dag betekent hooi eten in de stal en een opgemaakt bescheiden bed van stro en varens. En weer knuffels natuurlijk. Dat gaat zo heel de dag door.
Mijn verzorgers beginnen me steeds beter te begrijpen. Zeker zij heeft wat meer tijd, of geduld, om rustig haar best te doen in mijn kop te kijken. Samen met al die boeken over ons, ezels, gaan we het wel redden met elkaar.
Uit krengigheid moest ik wel even proberen de baas in zijn kont te bijten, net niet goed gelukt. We zijn beste maatjes hoor, alleen beide mannetjes...

We zijn weer compleet, leuk!

vrijdag 10 januari 2014

portrait in 'landscape'


Van Scheffers tot Van Gogh (Vincent heette die geloof ik), van Koning Alex tot aan een zeker Hollande (president-generaal van Holland?). Ze hebben standbeelden en handgeschilderde portretten.
Nou, dan kan ik niet achter blijven, toch?
Dus hierbij; een handgetekend portret van mij; Sarko de ezel.

Geschilderd door een zeker Emy, 8 jaar, voor Tien die mij zegt te missen.

Onderwijl maak ik pret met de Baas die me steeds beter doorkrijgt. Hilarisch.

dinsdag 7 januari 2014

fun op de piste

Van binnen sta ik te hinniken van het grinniken, echt!
Inmiddels ben ik helemaal gewend aan de baas. Nou kreeg ik lucht van het volgende mailtje van hem aan haar;
***********
Het gras raakt op en Sarko sluipt steeds een stukje verder om frisse groene plukjes te grazen.
Geeft niet want ik ga om het uur of zo even kijken en haal hem dan weer dichterbij.
En soms ontdekt ie wat vergeten groene plukken dicht bij huis en staat ie daar alsof ie niet weet dat de wereld groter is.
Tegen midi ga ik weer even kijken en als ie dichtbij staat mag ie tot na het eten blijven staan.
Staat ie ver weg, dan moet ie naar huis.
Dom is ie niet, de eerste 2 keer kijken is ie braaf en doet zijn graasavontuur.
Maar de midi voelt ie al aankomen en het wordt steeds lastiger om hem dan te vangen, hij bleef steeds een stapje voor. Voor straf mocht ie een paar dagen niet grazen.

Vandaag weer proberen, voorbij de 2 eiken de eerste blik, op het bronpad de 2e blik.
Midi...........ehhh, ah daar is ie, zo ergens bij het beekje.
De oren gaan overeind, ik zie hem kijken, luisteren en denken.
'Wat zal ik doen?' straalt er vanaf, ondeugd sprankelt maar ook de lust tot groener gras.
Dus daar gaat ie op een holletje, en hij weet inmiddels dat als ie zijn hoofd opzij houdt het touwtje niet onder zijn hoeven komt.
Dus hij op een holletje en ik sneller lopen en maar 'stop' en 'ho' en 'nee' zeggen.
Ach, die grote oren horen wel, maar luisteren niet.
Het holletje wordt draf en Sarko is de hoek om. Mooi, kan ik even inhalen door te rennen zodat hij mij niet ziet.
Om de hoek graast ie weer vredig maar de ondeugd borrelt nog.
Hollen weer en zelfs galop gaat prima met een scheef hoofd.
Zucht.
Op het terrein van de buur-ezels belandt, staat ie daar net op het asfalt me aan te kijken, ik loop nog boven bij de telefoonleidingen. Begint ie ineens te balken, niet zomaar balken, nee hij lacht me uit!
Kutezel, LOL.
Maar dan horen de ezels daar de LOL en draven naar Sarko toe.
De 2 bruinen steken hun hoofd over het hek en 3 ezelmonden IAAAA'en de hele gorges bij elkaar.
Geweldig daar sta je dan als mens, whoeaaaa.....
De kussende ezels, zoiets lijkt het, geven mij de kans het touwtje te pakken.
Met een bokkend kind ga ik weer op weg naar huis.


********** Je begrijpt, ik heb in een ezeldeuk gelegen en heb er weer een nieuwe 'nick' bij; Ie. 
Vraag Me niet hoe dat, die ezeldeuk, eruit ziet! Je bloque!

zaterdag 4 januari 2014

Alles Anders en toch hetzelfde

Hallo allemaal! Moest even komen zeggen dat alles even anders is. Het bos is karig en moet het nu meer doen met wortels, oud brood en een dagelijks bergje hooi in de ruif. Maar ik pik nog steeds de gistende kastanjepap van de varkens, als ik de kans krijg.
Nu Tien er even niet is, verlaat ik me ook helemaal op de baas. Hij laat me uit grazen op de piste, elke dag tussen 10 en 4. Dan heb ik alle vrijheid en struin zo heel wat af. Ik ben niet meer zo geinteresseerd in de macho's van hiernaast en blijf lekker in de buurt.
Ik daag hem wel uit hoor, als ie me komt halen voor de avondhap. Dan ren ik de oprit voorbij met een blaffende hond die me terug wil drijven. Maar wat kan die muts doen? Ze is veel te klein, ik bries haar zo opzij.
En voor het slapen gaan wat kroelen. In de stal natuurlijk, terwijl Jambon & Lardon hun nest varenstro in orde maken. Toch slaap ik liever buiten, dan kan ik half dromend nog wat instinctmatig snuffelen en knabbelen.
Het is alles anders met de baas alleen te zijn. Maar zo fijn los en vrij hele dagen is alles beter dan ooit tevoren.

Om bij vrijheids-fanatiekelingen te wonen is een 'spekkie voor m'n bekkie'.
Gelukkiger kan je een ezel niet maken....

Oh nee, toch wel; met een Makker om mee te spelen!