Na gisteren een lange dag in het graaswalhalla te hebben vertoefd met een koele open stal, uitzicht op de mensen, lekker van een afstandje bietje koekeloeren, moest ik het vandaag maar een beetje uitzoeken met mezelf. Natuurlijk wel knuffels en een neus, maar snie voldoende hé.
De dag loopt raar. Ik zie hem, de chef, nergens meer. Die is heel de dag door op het terrein en plots izzie weg! 's ook nie goed. En geen muziek, en geen hond tijdens het varkensvoeren. Ik taai af naar de stal, dat snap je.
Dan gaat het schemeren. Net als ik Tien sta te roepen komt ze aangelopen. Uiteraard in het gezelschap van katten, gelukkig geen hond. (Tis een best beest hoor, maar ze doet altijd zo druk en blij.) Die siamees en zijn zusje zijn onafscheidelijk. Hypocriet zwart wicht is dat zeg. Blijven zitten tot ik haar bijna kan besnuffelen en weg is se.
Ze vraagt me mee naar de stal. Ik ruik het al, ze heeft wat lekkers bij zich, maar het zit verstopt. In de stal kan ik de geur eindelijk lokaliseren. Het zit in de rugzak, iets van fruit. Ik wordt geborsteld, ben superrrr stoffig, ze moet ervan hoesten! Maar ik wil eerst toch dat lekkers, het is appel, een hele sappige. Mijn neus is niet van gisteren. De varkens liggen al te ronken op hun varenstro. Ik snoep soms van hun dekbed. Malle beesten. Terwijl ze wakker worden op die zoete zachte knormanier is nog wel te doen. Maar als ze me komen besnuffelen laat ik ze ff weten, met een flinke beet in de nek, dat ze terug moeten naar hun bed. Geen gesodemieter met mijn quality-time ja!!
Merlin is via boven de stal ingelopen en springt via de ruif naar beneden. Terwijl zussie Sooty alleen haar kop naar beneden steekt, geeft Tien aandacht aan mijn zwaan-kleef-aan-kat Merlin. Das mooi, een open rugtas aan de balk. Muahhhh, briesssssss gaat er wel in! Dus ik mijn bek in die tas, beetje duwen, de geur onweerstaanbaar, fris, sappig, steeds dichterbij.
De appel is GROOOOT mensen, niet normaal. Dus die krijg ik niet te pakken, wat ik ook probeer. Na een truttig klein hapje moet ik het echt opgeven.
Ja, zucht, en Tien ziet alles. Dus ook deze 'ondeugd'. Ze eet er zelf nog drie happen van. Hoe zij met dat kleine bekkie er zulke happen uit kan nemen is me een raadsel. Maar het merendeel is voor mij, daar gaat het even om!
Like A Boss!!
Geen opmerkingen:
Een reactie posten