mini-vriendje

Dit is mijn eerste echte vriendje. Hij is heel erg klein, maar net zo zacht als dat mijn nozzles zijn.
Jaja, dezelfde als die door mijn pies rolt. Dezelfde kleine kat die rustig 8 kilometer mee uit wandelen gaat. De kleine die er altijd bij is als Tien 's ochtends onze mest komt ruimen op het stalpad. Altijd eigenlijk.
Al mauwend vindt hij zijn weg naar het leven dat Tien en ik veroorzaken.
Vanochtend was zij er getuige van. Met die emmer waar meestal lekkers in zit, dat enge kinderschepje met een rode steel waarmee ze me waarschuwt en op afstand houdt als ik hengstig loop te doen, ging ze op een steen zitten. Die wroeten de varkens uit de berm en de helling.
Zonnetje scheen en ik was baldadig uitgelaten. Weer zo'n mooie zonnige dag, lekker rollen in de as en zonnen met de varkens. Tien had er een kluif aan me een beetje koest te houden. De kwiebuskater DQ was er ook, maar die heb ik week 1 dat ik hier was per ongeluk een oplawaaier gegeven. Die glipte de stal in. Wist ik veel, had nog nooit een kat gezien destijds.
Merlin dus, die siamees, Sjakie en Beertje ging lekker liggen naast de baby-kastanje. Pootjes dubbel, geheel op zijn gemak. Lag daar zo te knipogen, dus dacht 'laat ik Tien zien dat ik ook erg lief kan zijn.' Met mijn neusnozzles heb ik Merlin wat gemasseerd. Vriendje doet mijn neus niets, draait zich op de rug. Ik lippelfrippel wat aan zijn buik en sabbel aan een pootje. Ik krijg kopjes, hij spint.
Ik heb een vriendje.
Hij is heel erg klein.