Geweldig nieuws; Hele lieve mensen hebben aan me gedacht wat de teller al op 350 € zet!
Afgelopen tijd bespeur ik sleur in het bestaan. Leuke sleur hoor, met de varkens is het nooit saai.
Er is een nieuwe actie op de dag; onze poep ruimen. Vaak vergezeld van de ochtendwortel met de begroetingsknuffel, maakt Castel de varkens gek door er bovenop te springen. Of zo hard aan komen stormen dat ze als botsauto fungeert. Die varkens zijn tanks op hoeven, die wijken geen cm en geven een snauw. Het blijft hilarisch.
Maar goed, gewapend met haar emmer en schepje, zo'n plastic geval met steel van 60 cm, struint ze dus het stalpad af en sjouwt daarna over door mij gemaakte paadjes op de hellingen naar boven om die overvolle emmer te dumpen in een half lege autoband.
Uit zulke banden komen de doorgeschoten en uitgebloeide broccoli die ik stiekem steel van de varkens. Want die gaan eerst voor de hompen brood om later de etensrestjes te verorberen. Op de markt zijn er even geen groenten te halen voor ons beesten. De beste man verkoopt een schamel aanbod direct vanuit de vrachtwagen, anders vriest zijn waar kapot. Jammer jammer jammer. Dus het is nu pakken wat ik pakken kan, uiteraard.
Soms plukken ze een mispel kaal voor ons, hele zachte zoete vruchten, daar bijt ik de varkens voor in de oren.
Trouwens, heb je wel eens de oren van varkens gezien?? En dan zeggen dat IK grote oren heb??!!
Pas bood Tien me een vinger aan om eens te proeven. En ik ging heeel zachtjes steeds wat harder bijten. Ze wist niet of ze moest schreeuwen of lachen, alle twee dan maar. Wel lekker zout-zacht, zo'n vinger.
Ik schijn heel goed te kunnen troosten...
Ik snap ook alles wat ze zegt. Daar twijfelt zij wel aan, maar ik niet. En natuurlijk komt de chef ook nog ff knuffelen, wij hebben weinig woorden nodig. Tis een echte chef hoor, valt niet mee te spotten.
De laatste week is het heel mooi zon-weer geweest. Iets waar ik in het gezelschap van de varkens intens van geniet. Lekker op het zuiden tussen de wakkere krekels uit de wind zonnen, rollen op het zand, beetje mezelf poetsen, wegsoezen en dromen over volgend jaar, de lente, een makker. Lekker rennen door het bos, het beste gras laten zien aan Makker. En spelen natuurlijk, bij het stofbad, gekkigheid uithalen, plek zat hier.
Vanaf nu zal ik je regelmatig de teller laten zien, de spaarpot.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten