Ook veel lol met de varkens die ons zo mogelijk heel de dag expres voor de poten lopen. Die ik dan ook regelmatig pest door ze zachtjes in de rug of de rest van een staartjes bijt. Dit gewoon om ze op stang te jagen en ze knorpiepen dan zo guitig.
Als we vrij mogen grazen gaan we natuurlijk naar de buren. Die drie zijn niet zo groots als dat ze eruit zien. Als Tien onder het hekwerk door klimt mag ze de grootste rustig knuffelen. Ze is wel op haar hoede want 1 trap is link en Tien niet van gister. Zeer zal het doen. Maar ik heb hem gezegd dat ze tof is en dat enige vorm van weerstand niet nodig is, ze kijkt wel uit.
Nu het voor de vachtloze twee-benige stookseizoen is zijn wij verzekerd van een stofbad. Eens per week wordt de kruiwagen geleegd op een plekje in de zon. Ons roepen heeft zin en Ollie staat altijd te dringen, want ik ga eerst. Met alles, dat je 't maar weet.
Jaja, wij zijn content.
