We leven nog hoor, maar ben nog nooit zooo geschrokken!!! Nu heb ik al een broertje dood -nehee niet Ollie natuurlijk- aan onweer. Zeker die met die zeikbuien waardoor ik met de hoeven wegzak. Die flitsen en die knallen, dat gedonder elke keer. Het hoort gewoon bij het leven, kweetut, kweetut. Maar laatst was het echt te gortig!
Op de foto hierboven zie je onze drinkbak met de kraan-op-drup erboven, de waterslang -die zijn niet gevaarlijk- waarmee Tien de pies naar buiten spuit. Helemaal linksboven een zwart kastje met een draad eraan die via een wit ding in de muur gaat. Dat kastje zegt altijd tik-tik-tik-tik. Wat ut is weet ik niet. Maar tijdens dat onweer, Tien was al da-gen weg (ik kan nog steeds maar tot twee tellen!), op vakantie of zoiets, was er weer dat ON-weer. Want als dit gewoon weer is, weet ik het ook niet
En opeens...
Zomaar alsof de hemel naar beneden kwam, zo bedacht ik me laters, was daar een heel harde knal. Echt heel hard. En een flits die pijn deed aan onze ogen. Vier hoeven de lucht in en blauwe plekken in mijn nek van mijn beide handelsmerken die erin schoten, zowat. Ollie werd even zo klein als een muis van de schrik.
En op de middelste foto hangt het in de muuropening. Niet erbuiten. U ziet aan de foto; dat zwarte kastje is uit elkaar gespat, geëxplodeerd en hangt doodleuk buiten de stal! Dat kan toch zomaar niet?!!!?
En na het ONweer geen tik-tik-tik-tik meer, stilte, alleen dat gedrup van koel bronwater. (En lekker dat dat is!!) De Baas zag ons zeer beduusd uit de stal komen na dit geweld. Maar de deur van de stal staat altijd open en we waren al iets bekomen van de schrik.
Poe, het leven is gevaarlijk!
Jaja, ik was precies 1 week op vakantie. De dag dat ik net in een vliegtuig stapte die in datzelfde noodweer landen moest (het verliep niet gladjes, erg spannend), sloeg de bliksem in op de aardedraad buiten onder diezelfde opening in de muur van de stal. Voorlopig geen schrik meer op die witte draadjes overal. 't Zal mij benieuwen hoe snel Sarko dit door heeft, want ges, dat izzie!!
